مقایسه روش‌های مختلف پرایمینگ بذر برای بهبود رشد و عملکرد جو (Hordeum vulgare L.) در شرایط شوری

در این مطالعه، روش‌های پرایمینگ بذر برای بهبود عملکرد گیاه جو (ارقام صحرا و خرم) در شرایط یک مزرعه شور واقع در سیمین شهر، شهرستان گمیشان مورد آزمایش قرار گرفتند. به منظور اجرای پرایمینگ، بذرهای جو در آب مقطر (هیدروپرایمینگ)، محلول هوادهی شده اسید سالیسیلیک (50 میلی‌گرم در لیتر؛ سالسیلیک پرایمینگ)، جیبرلین (ppm 50؛ جیبرلین پرایمینگ)، کلرید کلسیم (50 میلی‌گرم در لیتر؛ ‌هالو پرایمینگ) و پلی اتیلن گلیکول (PEG-6000، 5/13 درصد، اسموپرایمینگ) به مدت 12 ساعت خیس شدند. بعلاوه، بذرهای تیمار نشده نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تیمارهای پرایمینگ بذر بطور معنی‌داری، سبز شدن و استقرار بوته‌ها را بهبود بخشید، از این نظر اسموپرایمینگ بالاترین مقدار را دارا بود. حداکثر پنجه‌های بارور، تعداد دانه در سنبله‌، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت در گیاهانی که از بذرهای اسموپرایمینگ و پس از آن‌هالوپرایمینگ رشد نمودند، مشاهده شد. پرایمینگ بذرها میزان پتاسیم برگ را همزمان با کاهش غلظت سدیم بهبود داد و اسموپرایمنیگ بهترین تیمار بود. همچنین حداکثر مقدار فنل، پروتئین‌های محلول، کلروفیل، فعالیت آلفا آمیلاز و پروتئاز در بذرهای اسموپرایم شده پس از‌هالو پرایمینگ مشاهده شدند. به‌طور کلی از نتایج این تحقیق می‌توان دریافت که روش‌های پرایمینگ مختلف در بذرهای جو، تحمل به شوری را بهبود بخشید، با این وجود، اسموپرایمینگ (با پلی اتیلن گلیکول) اثربخش‌ترین تیمار برای رسیدن به عملکرد بالای دانه در هر دو رقم جو بود در حالی که جیبرلین حداقل اثربخشی را داشت.